Gel gelelim hayatında olumlu ne varsa kendisi başarmış, olumsuzluklarına ise illa yükleyecek birini bulmuştur. Ben böyle değilim demiyorum, yeri gelir bende yaparım, yapmışımdır hatta. Lakin bunu bilmenin de bir erdem olduğuna inanıyorum. "Beni Böyle Sev" gibi klişe sözlerden hoşlanmıyorum mesela. Çünkü her insanın birbirinde hoşlanmadığı özellikler olabilir fakat önemli olan karşıdaki için bunu değiştirebilmektir. Atalarımız Kurtuluş Savaşı'nda "onların çok askeri var, bombası-silahı var ama bizim yok ki" diyerek vazgeçselerdi, şu an nasıl bir hayatta olurduk düşünün.
Biz yola çıkan fakat o yolda yürümeyi bilmeyen insanlarız aslında. Çoğumuz uzun bir yol hayal ederek başlıyoruz işe, her şey iyi güzel. Sonra yoruluyor muyuz artık sıkıldık mı bilemiyorum o yolda çıkan en ufak bir problemde o yolu bırakıp, yen bir yol arayışına geçiyoruz. Hiç birimiz o problemi yok etmek için uğraşmıyoruz.Bu en ufak bir cep telefonunda bile yaşanıyor. En ufak bir arızada servise veriyoruz, bakıyoruz ki bir hafta geçmiş hala haber yok. Daha fazla sabredemeden başka bir telefon arayışına geçiyoruz. Ben öyle değilim deme şimdi okuyucu, hayatında en az bir kere yaptın bunu sende :)
İşte sorunda tam olarak burada başlıyor. Çok büyük konuşuyoruz ama sonunu göremiyoruz. Yürü o yolu işte vazgeçme. Belki düşündüğün gibi olmayacak, belki de sen haklı çıkacaksın orasını bilemem. Ama sen yürü. Mücadele et, vazgeçme! Şu an hepimiz bıkkınsak, şikayetçiysek bunun nedeni yarım bıraktıklarımız, yarım bırakılmalarımız anlasanıza!
Ve son olarak bu yazılanlar da yetinmiyorsan okuyucu, belki bu cümleler kafidir derdimizi anlatmak için;
