Gökyüzü Hala Bizim

Ama bir şey var ki, boğazımı düğüm düğüm eder hala.
O şey ki geceleri uyutmaz.
O şey ki şarkılardaki nota, yemekteki bir koku..
O şey ki ciğerime düşen ateş, gözlerimi doldurur..
    Artık daha sessiz günler. Karanlık artık daha da koyu.
    Aydınlık bir gelecek var biliyorum ama ben büyümeyi hiç sevmiyorum. Ben büyüyorsam annemle, babam aynı yaşta kalsın. Onlar hiç gitmesin istiyorum.
    Bir gün açıklayıcı cümleler kurmadan gözlerimle anlaşılmak istiyorum.
    Bir erkek tarafından delice sevilmek istiyorum. Zamani gençleri gibi değil ama eski kafalı olsun istiyorum. Bana son model telefonuyla sıradan mesajlar yazmak yerine, kitap mısralarından alıntılarla günaydın yazsın istiyorum.
    Babaannem beni gökyüzünden izlediğinde gurur duysun istiyorum. Ki o gittiğinden beri, ben yanlış bir şey yapmaktan korkuyorum. Beni yukarılardan izleyecekte, üzülecek diye aklım çıkıyor bazen.
    O gittiğinden beri içimdeki öfkeyi atamıyorum. Hayata değil isyanım..
    Benim isyanım, büyümek zorunda olmama.
    Benim isyanım, hayatın içindeki insanlara.
    Benim gibi ölüm acısı yaşayanlarda var hayatta. Sevgilisinden ayrılan da..
    İstediği oyuncağı aldıramadı diye babasına kızan çocuklar da var, ergenliğe girmiş depresyonda olanlar da...
    Kimi ailesinden uzakta okumakta, kimi bayrak altında vatanı korumakta..
    Kimisi son model arabasıyla sokaklarda, kimileri şu an dedikodu yapmakta..
    Belki tam da şu an bir bebek dünyaya geldi, ailesi mutluluktan uçmakta..
    Belki de birileri hayata gözlerini yumdu, geriye kalan ailesi dağılmakta..
    Her birimizde çeşit çeşit acı, çeşit çeşit dert. Her birimizde hayat kaygısı, her birimizde geçinme sıkıntısı. Hepimizin kalbinde bir sevda. Yani anlayacağınız hepimizin başında var bir bela. Herkesin acısı kendine büyük. Herkesin sevdayı anlatışı farklı.
    AMA UNUTMAMAMIZ GEREKEN NOKTA VAR Kİ; İsteklerimizin bitmediği bu dünyada, yarın gözlerini yumacak olan belki sensin, belkide benim.. O yüzden mirim;
Sabah kalktığın için şükretmeyi unutma,
"Seni seviyorum" demekten gocunma,
Tabağına yiyeceğin kadar yemek al, israf yapma
Büyümek için acele etme yada yaşlandığını kabullen, estetikle falan uğraşma.
    Çünkü insan her yaşta insandır. İnsan, her ırkta insandır. Lakin insan kalmak, insanlığımızı unutmamak çok başkadır.
    Bu yüzden mirim, göreceğimiz aydınlık günlerimize gelsin bu yazı. Aydınlık günlerimize ve gözlerini bu dünyaya yumsalar da, yüreğimize dokunanlara gelsin.. Unutma, gökyüzü hala bizim ve sen her halinle çok güzelsin..