Yalnız İnsan = Yalın İnsan

   Siz bilmezsiniz belki ama yalnız insandan zarar gelmez kimseciklere.
   O ki duvarlarla konuşmayı bilen, her gece vicdan mahkemesinde hem karar verici hakim hem de suçlu, o ki keşkelerin içinde boğulmuş, acabalarda yüzen insan. Tutupta sizinle uğraşmaz, vakti kalmaz ki kendinden.
   Siz bilmezsiniz ama yalnız insan, vicdanlı insandır. Yalnız insan demek önce kendini sınayan demektir. Yalnızca duvarlar ve kendisi ile kalan insan demek; tüm korkuları ile yüzleşmiş, kendinden başka kimseye güvenmeyen- güvenemeyen insan demektir. Kaybedecek bir şeyi olmayan yalnızdır işte bu kadar basit. Hayat denilen bir satranç oyunundan ibaret olsaydı  piyonda o olurdu, şahta.
   Aslında olay çok basit. Yalnız insan, yalnızdır işte! Hayatın hüznü - mutluluğu, kötülüğü - korkusu, vicdanı - merhameti içinde, en derinlerinde saklı insandır yalnız insan. Ne desek tarifi az, duvarların dili olsa da konuşsa. Ne düşünür, ne yaşarlar. Gece uyku ile iç ses arasında ne savaş verirler kimse bilemez. Gündüz mutlu maskesini takınca gerçekten mutlu olurlar mı bilinmez.
   Yalnız insan, güçlü insandır muhakkak. Tüm hayatın yükünü sırtında taşımak, kimseden takdir görmemek, sevgi sözcüğü duymamak, kitaplarla yaşamak, hayallerle uyanmak yalnız insanın marifetidir.
   Yalnız insanlar bilir ki, kitaplar onların tercümanıdır. Yaşamak istedikleridir. Hala içinde taşıdıkları umudu, yaşama direncidir. Bu yüzden yalnız insan sizi sevdi mi, kitap gibi sever, bir şiir gibi. Çok çabuk okumak istersiniz, lakin hiç bitmemesini dilersiniz.
    İşte bu sebeple bilmelisiniz ki yalnız insanlardan zarar gelmez kimseciklere. Çünkü yalnız insan, yalın insandır. Okunmayı bekleyen kitaplar gibi, dinlenmesi gereken müzikler gibi, fethedilmesi gereken bir şehir veya izlenmesi gereken bir film gibi yalnızca ve yalınca keşfedilmeyi beklerler. Bütün dertleri değerli olmak ve bir gönülde yalnız olmaktır. Soğuk ve rutubetli bir odada yalnız kalmak değil.