Saygıdeğer Kaybedenler Sakinleri

Bu sefer size gecenin kör kuyularından yazıyorum.
Sokaklarda, caddelerde kulağınıza sessizce fısıldayan bir rüzgar, çantanızda kimlik bilgileriniz, biraz para, belki birkaç anı veya fotoğraf alarak yola koyuluyorum.

    Bu benim içime olan bir yolculuk olacak. İnsan gideceği her yere otobüs bulur da, içine bir türlü yol bulamaz. İşte bu gece, ben o yolu bulmaya gidiyorum.
    Aklımın başıma gelmesi ve sevda denilen lanete yüreğimin düşmesi bir hayli zaman önce oldu. En yakın arkadaşımı ve aslında "beni sevdiğini" sandığım adamı içime gömeli çok uzun zaman oldu. Benim gibi, bizim gibi insanlar hayatının geriye kalanını ne yazık ki "şüphe" diye bir kavramla geçiriyor. Artık bir insana bakarken kaşını, gözünü değil, acabalarını görüyorsunuz. İnanmak istiyor ve bir o kadar da insanlar kaçıyorsunuz. Sevmek istiyorsunuz ama yalnızlığa olan bağımlılığınızı da bırakamıyorsunuz.
    Peki neden mi böyle yaşıyoruz? Eğer biri gömdüklerimizi keşfederse, tekrar enkaz altında kalmayalım diye kaçışlarımız.

En kötüsü de enkazdan kaçmaya çalışırken, o enkazın içinde yaşamaya çalışmaktır oysa. İnsanoğlu bedenini her yere taşır, kendini her yerden kaçırır lakin kendisinden kaçamaz. Ben bu gece kendimi kaçmaya değil, kendimi bulmaya gidiyorum. Yanıma tüm enkazlarımı, sevinçlerimi, acılarımı, pişmanlıklarımı, kısacası her şeyi alıp gidiyorum.

Oysa insan büyüdüğünün farkına bile varmadan ne fırtınalar atlatıyor içinde.
Farkına varmıyor saçlarına aklar düştüğünün, farkına varmıyor gözaltı kırışıklıklarının.
Eğer sizinde içinizde bir enkaz varsa, hatta belkide birden fazla. Yaşamak için direnin olur mu?

    Bir neden de aramayın yaşamaya, keşfedilecek yerleri düşünün. Yolculuğa çıkın, biletlerini saklayın böyle bir sürü anınız olsun ama bunlardan önce içinize yolculuk yapın olur mu? Hiçbir yol, hiçbir yolculuk içinizdekiler kadar virajlı, bir o kadar da keşfedilmeye değer olamaz.

Biz, yani saygıdeğer kaybedenler sakinleri, kaybettiklerimi keşfetmeye ve henüz elde etmediklerimizi bulmaya hazır mıyız?
İki kişilik biletim var eğer gelirim diyorsan sende iki kişilik biletini al ve gel. Böyle bir zincir olunsun, sebep olalım insanlara.
Hep beraber dünyada hala umut var mı yok mu ona bakalım? Dünya üç beş iyi insanın selameti üzerine dönüyor derler, gidip o üç beş insanı biz bulalım..