Hayat Bu Ağlayacaksın da, Hayat Bu Gülmeyi de Öğretecek Sana

  http://www.youtube.com/watch?v=o5nFjQv49Dc 

  Bu yazı anlayabilmen için biraz zaman ayırıp paylaştığım sekmedeki videoyu izlemen lazım.
  İzledin mi? Başlıyoruz..

  Ellerimiz ayrılabilir birbirinden, bedenlerimiz artık başkalarının yanında bağdaş kurdu belkide. Gülümserim herkese, gülümserken yalan atabilirim içten içe. Var olmayan bir tablo çizerim, inandırırım da herkesi kendime. Var ederim o tabloyu. Gel gelelim bilirim ki yok öyle bir tablo. Ama yinede gülümser ve "Her şey yolunda" derim sana, kaybolduğum çıkmaz sokaklarım vardır halbuki bilemezsin. Gurur mu dersin, pişmanlık mı bilemem.
   Mutluluğu bulacağım diye türlü türlü yollar denedim, yanlış kararlarımda oldu, yaptığım doğrularda. Küçük bir ayrıntıyı unutmuştum o zamanlar. Mutluluk başlı başına bir yoldu ve o yolda yürünmesi gereken insanlar vardı bilemedim. Avaz avaz bağırıyordum "seviyorum" diye, sustum. Kaybetmekten korktum, sevgime güvenip kullanılmaktan korktum, sırtımı dayarsam bıçaklanmaktan korktum.
   Yazmayı seçtim bende, cebimdeki cümlelerden en güzellerini vermeyi seçtim. Fakat cümlelerimin çoğu cebimde kaldı, çünkü korktuğum ne varsa yaşadım hepsini. Rest çektim, kapı çarptım, bazılarına bizzat kapıyı açtım. Sonra bir şarkı çaldı radyoda, bir rüzgar öyle hoş koku getirdi ki burnuma, doldu gözlerim. Fark ettim ki keşkelerim, bir de gözümü kapattığım da hala yanımda olan bedenler kalmıştı geriye.
    Çok ağladım o gece.
    Sonra aynanın karşısına geçtim başa sardım.
    "Her şey yolunda, sil göz yaşlarını" diyerek yeni güne başladım.
    Cebimdeki umutlarla gün ışığını karşıladım..