Şu sıralar oldukça konuşulan bir film var vizyonda sanırım çoğumuz
biliyoruz. Evet, bahsettiğim film "Benim Dünyam" Arkadaşlar şunu
söylemeliyim ki muhakkak izlenmesi gereken bir film benim fikrimce. Sinemaya
gidemediyseniz internetten uyarlandığı film "Black" izleyin ama
muhakkak izleyin. Filmdeki bir repliği yazmak istiyorum;
"-Benim dünyam karanlık, siyah..
-Hayır! Senin dünyan aydınlık. Işık dolu."
Aslında tüm olayı anlatıyor değil mi? Hem kör, hem sağır olan biri, hiç bir kavramın anlamanı "bilmeyen" biri. Düşününce hayat ne kadar zor geliyor değil mi? Ben de dahil bunu hepimiz yapıyoruz, hiç olmayacak şeyleri kafamıza takıp kendimizi üzüyoruz, yıpratıyoruz, hasta oluyoruz, ilaç kullanıyoruz sonra ilerde başka bir hastalığa yakalanıyoruz sebebi ise geçmişte kullandığımız ilaçların yan etkisi. Yani biz hep kendimize yapıyoruz. Üstelik neyin, ne olduğunu bilerek yapıyoruz. Görüp, duyduğumuz halde kesin yapıyoruz o yapılmaması gereken şeyleri. Kendimizi karanlığa, siyaha atıyoruz. Sonra bunun üstüne suçlular buluyoruz. Anlayacağınız bizim bedenen engelimiz yok ama zihnen engeli KENDİMİZ koyuyoruz.
Tabi sadece bedenen değil engelleri zihnen yaşayan da var. Hayata 1-0 yenik başlayan öyle çok insan var ki, suçsuz, günahsız.. İlahi takdir. Yardıma muhtaç, aydınlığa muhtaç öyle çok insan var ki. Ve dikkatli bakın o insanlar öyle pozitif yaşıyorlar ki, ne deseniz inanırlar. Ne yapsanız affederler, gülücükler saçarlar. Peki ya biz? Lütfen bu soruyu bir düşünün. Peki ya biz?
Benim sizden ricam gelin sadece bugün, bir güncük sadece engeliniz olmadığı için şükrederek güne başlayın ve gülümseyin. Bunun huzuruna bir varın, aydınlık olan dünyanızı karartmak yerine, karanlıkta kalanlara ışık tutun. Ömür dediğiniz dondurma eriyip gitmeden, tadına varın.
Unutmayın ki "Engelli olmak bir kusur değil, fakat engelliyi görmezden gelmek çok büyük bir kusurdur."
"-Benim dünyam karanlık, siyah..
-Hayır! Senin dünyan aydınlık. Işık dolu."
Aslında tüm olayı anlatıyor değil mi? Hem kör, hem sağır olan biri, hiç bir kavramın anlamanı "bilmeyen" biri. Düşününce hayat ne kadar zor geliyor değil mi? Ben de dahil bunu hepimiz yapıyoruz, hiç olmayacak şeyleri kafamıza takıp kendimizi üzüyoruz, yıpratıyoruz, hasta oluyoruz, ilaç kullanıyoruz sonra ilerde başka bir hastalığa yakalanıyoruz sebebi ise geçmişte kullandığımız ilaçların yan etkisi. Yani biz hep kendimize yapıyoruz. Üstelik neyin, ne olduğunu bilerek yapıyoruz. Görüp, duyduğumuz halde kesin yapıyoruz o yapılmaması gereken şeyleri. Kendimizi karanlığa, siyaha atıyoruz. Sonra bunun üstüne suçlular buluyoruz. Anlayacağınız bizim bedenen engelimiz yok ama zihnen engeli KENDİMİZ koyuyoruz.
Tabi sadece bedenen değil engelleri zihnen yaşayan da var. Hayata 1-0 yenik başlayan öyle çok insan var ki, suçsuz, günahsız.. İlahi takdir. Yardıma muhtaç, aydınlığa muhtaç öyle çok insan var ki. Ve dikkatli bakın o insanlar öyle pozitif yaşıyorlar ki, ne deseniz inanırlar. Ne yapsanız affederler, gülücükler saçarlar. Peki ya biz? Lütfen bu soruyu bir düşünün. Peki ya biz?
Benim sizden ricam gelin sadece bugün, bir güncük sadece engeliniz olmadığı için şükrederek güne başlayın ve gülümseyin. Bunun huzuruna bir varın, aydınlık olan dünyanızı karartmak yerine, karanlıkta kalanlara ışık tutun. Ömür dediğiniz dondurma eriyip gitmeden, tadına varın.
Unutmayın ki "Engelli olmak bir kusur değil, fakat engelliyi görmezden gelmek çok büyük bir kusurdur."
Sevgilerle, Hoşça kalın..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder